İnsanlara yardım etmek için gönüllü çalışmak depresyondan koruyor. Gönüllülüğün zihinsel sağlık yararlarının yanı sıra fiziksel yararları da ortaya çıktı. Bilim, yardım için başkalarına zaman ayıran insanların, daha uzun yaşadığını ispatladı. 

Artan bilimsel kanıtlar, başkalarına zaman ayıran insanların, daha düşük kan basıncı ve daha uzun bir yaşam süresi dahil olmak üzere daha iyi fiziksel sağlıkla ödüllendirilebileceğini gösteriyor.

Yıllardır dünyanın dört bir yanına yardım gönüllüsü olarak koşan, insan hikayeleri toplayarak yurda dönen yazar Turgut Tunç, gönüllülüğün zihinsel sağlığın ötesine geçen olumlu etkileri hakkında şu bilgileri verdi:

Yılda 200 saar yeterli 

ABD’nin Pittsburgh şehrindeki Carnegie Mellon Üniversitesi’nde, yaşlı erişkinlerde gönüllülük ve hipertansiyon riski üzerine yapılan bilimsel araştırmada, düzenli olarak gönüllü olan 50 yaş üstü yetişkinlerin, gönüllü olmayanlara göre yüksek tansiyon geliştirme olasılığı daha düşük çıktı. 

Araştırmada, yılda 200 saat gönüllülük, daha düşük kan basıncıyla ilişkilendirildi. Bu da yılda sadece sekiz gün demek. Birçok araştırmada, yılda 100 saat yani 4 gün kadar çalışmanın bile sağlığa faydaları bulundu.

Gösteriş için yaparsanız işe yaramıyor 

Niyetiniz gerçekten fedakârlık değilse yaptığınız gönüllülük faaliyetlerinin size ruhsal ve fiziksel bir getirisi olmuyor. 

Health Psychology bilimsel dergisinde yayınlanan bir başka araştırmaya göre, katılımcıların niyetleri gerçekten fedakârlık yapmaksa, daha uzun yaşıyorlar. Başka bir deyişle, kendilerini daha iyi hissettirmek için değil, başkalarına gerçekten yardım etmek için gönüllü olmak gerekiyor.

Aristoteles: yaşamın özü iyilik yapmak

Başkalarına yardım ederken, kendimiz hakkında daha iyi hissetme olasılığımız daha yüksek ve bu, şaşırtıcı olmayan bir şekilde, zihinsel sağlığa olumlu bir katkıda bulunuyor. Zihinsel ve fiziksel sağlık yüksek oranda ilişkilidir, bu nedenle psikolojik olarak iyi olduğumuzda, fiziksel olarak da iyi olma olasılığımız daha yüksektir.

Yunan filozof Aristoteles bir zamanlar yaşamın özünün "başkalarına hizmet etmek ve iyilik yapmak" olduğu kanısına varmıştı. Bundan yola çıkarak, son araştırmalar herhangi bir gösterge olarak görülecekse; başkalarına hizmet etmek de sağlığın özü olabilir.