CHP Bursa Milletvekili Dr. Ceyhun İrgil, açlık grevindeki eğitimciler Nuriye Gülmen ve Semih Özakça için Başbakan Binali Yıldırım ve Milli Eğitim Bakanı İsmet Yılmaz’a bir mektup yazdı. Sosyal medya hesabından da yayınladığı mektubundaİrgil; “Devlet kendi insanları ile inatlaşır mı? Devlet açlık grevi yaptığı için kendi insanlarını hem hapse atıp hem de iftira atar mı?Bunca haksızlık ve çığlık karşısında hükümet nasıl bu kadar hem kör hem sağır kalabiliyor?” dedi.

İşte CHP’li milletvekilinin yazdığı o mektup:

NURİYE GÜLMEN VE SEMİH ÖZAKÇA İÇİN BAŞBAKANA ve EĞİTİM BAKANINA AÇIK MEKTUP

Sayın Başbakan Binali Yıldırım

Sayın Mili Eğitim Bakanı İsmet Yılmaz,

Çok kritik bir aşamadayız, aşamadasınız...

Size bu mektubu TBMM’nin bir üyesi olarak değil, evlat sahibi bir baba, bir hekim ve bir insan olarak yazıyorum.

Bu mektubu insani ve vicdani huzursuzlukla “ne yapabilirim?” sorumluluğu ve çaresizliği ile yazıyorum. Dilerim siyasi bir yaklaşım olarak algılamazsınız.

Sizlerin de birer baba, üstelik hükümet eden karar verici ve sorumluluk makamındaki vicdan sahibi birer insan olduğunuz inancı ile yazıyorum.

Biliyorum sizlere binlerce çağrı yapıldı. Binlerce ricada bulunuldu. Ama artık bir hekim olarak söylüyorum ki; Nuriye Gülmen ve Semih Özakça’nın yaşadığı adaletsizlikler ve açlık grevleri çok kritik günlerde…

Olağanüstü hâl (OHAL) uygulaması kapsamında çıkarılan Kanun Hükmünde Kararnameler (KHK) ile ihraç edilen akademisyen Nuriye Gülmen ve öğretmen Semih Özakça'nın açlık grevleri 113’üncü gününe girdi.

İçişleri Bakanı Süleyman Soylu'nun "terör örgütüne üye olduklarını" iddia ettiği ancak “sabıka kayıtları temiz” olan iki eğitimci, 36 gündür “olası toplumsal eylemlere neden olmak” gibi gelecekte ne kendinize ne de kimseye anlatamayacağınız tuhaf bir suçlama ile tutuklu bulunmalarına karşın açlık grevine devam ediyor. Nuriye Gülmen’in ‘Eğer ben örgüt üyesi olsaydım, bunca yıldır bir kamu kuruluşunda nasıl görevli olurdum’ açıklaması bile tek başına bu suçlamalara somut bir yanıttır.

Son yapılan avukat görüşmelerinden anladığımız, sağlık sorunlarında kötüleşme görülüyor. Bilinçleri açık, eylemlerini bilinçli şekilde sürdürüyorlar ve bu kararlığı ifade ediyorlar. Ama kalp sorunları, sindirim sistemi sorunları ve görme-işitme kayıpları başladı.

Sayın Başbakan, Sayın Bakan

Nuriye Gülmen ve Semih Özakça bu süreçte yaşamını yitirirse, bir insan ve bir baba olarak bunun vicdani yükünü nasıl taşıyacaksınız? Çocuklarınıza ve torunlarınıza ne anlatacaksınız? “Ben başbakandım ama yetkim yoktu” mu diyeceksiniz? Yoksa “onlar teröristti, ölmeyi hak ettiler” diyebilecek misiniz? Yaşamlarını yitirirlerse ve bir gün masum oldukları kanıtlanırsa hükümet eliyle adliye marifetiyle iki genç insanın ölümünü veya sakat kalmasını, inanıyorsanız kul hakkını nasıl telafi edeceksiniz?

Şimdiye kadar birçok -yandaş ricası veya torpil ile- ihraç veya açığa almalar ile görevine geri dönenler gibi bu iki insanın görevine iadesi o kadar mı zor? Bu insanların ölümlerinin önüne geçmek için görevlerine döndürüp, görevleri sırasında adil bir yargılama yapmak o kadar mı zor?

Sayın Başbakan, Sayın Bakan

Devlet kendi insanları ile inatlaşır mı?

Devlet açlık grevi yaptığı için kendi insanlarını hem hapse atıp hem de iftira atar mı?

Diyelim ki; hükümet haklı… Göz göre göre iki genç insanın bedenlerini açlığa yatırarak ölmesine izin verir mi? En azından bir dinleseydiniz...

Bunca haksızlık ve çığlık karşısında hükümet nasıl bu kadar hem kör hem sağır kalabiliyor?

Sayın Başbakan, Sayın Bakan

Yaşamınız boyunca belki binlerce iyilik yaptınız, belki sevap için tüm ibadetlerinizi de tam olarak yerine getirdiniz. Belki bir devlet adamı olarak yüzlerce hizmete imza attınız. Onca kariyer, şan, şöhret ve makam…

Şimdi Nuriye ve Semih çok kritik bir aşamada ama inanın siz de tarihin önünde, ailenizin karşısında, kul hakkı açısından insanlığın karşında çok kritik vicdani bir aşamadasınız.

Nuriye ve Semih ölürse veya sakat kalırsa, bunun nedenini ve tarihsel sorumluluğunuzu yerine getirmediğinizi dünyaya, ülkeye, çocuklarınıza, torunlarınıza ama en önemlisi kendinize asla anlatamayacaksınız.

Bütün ölümler acıdır ama evlat acısı “kızılca kıyamettir” …

Hangi makam, mevki, servet, imkân ve korku, bu iki gencin yaşamına ve yaşanacak evlat acısına değer? Bu vebale değer mi?

Lamı cimi yok…. Bu iki insanın yaşaması sizin elinizdedir.

Nuriye ve Semih ölürse veya sakat kalırsa, bunun nedenini ve tarihsel sorumluluğunuzu yerine getirmediğinizi dünyaya, ülkeye, çocuklarınıza, torunlarınıza ama en önemlisi kendinize asla anlatamayacaksınız.

Vicdan sahibi bir baba olarak; bir adım atmanızı, devletin büyüklüğünü, şefkatini ve vicdanın hala olduğunu göstermenizi diliyorum.

Kimsenin ölmemesini ve evlat acısı yaşamamasını

dileyen birçok insan adına...

29 Haziran 2017

Dr. Ceyhun İRGİL

Bursa Mv.